Γεια σας,
η απόφαση της κυβέρνησης σχετικά με τα stages ήταν η πρώτη απόφαση που είχε επιπτώσεις στην κοινωνία και πολύ περισσότερο στους άνεργους - εργαζόμενους του "θεσμού". Η κυβερνητική στάση αντιμετωπίστηκε με ανάμεικτα συναισθήματα ακόμα και από τους ίδιους τους απασχολούμενους του προγράμματος. Όλοι λέγαμε ότι έπρεπε να καταργηθεί, αλλά όλοι περιμέναμε να βολευτούμε πρώτα.
Είναι τουλάχιστον αστείο και εξωφρενικό να ακούμε ότι στο Ελληνικό Δημόσιο, με την υπερπληθώρα των υπαλλήλων, οι εργαζόμενοι σε προγράμματα μαθητείας, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!!!
Από την επομένη της κυβερνητικής απόφασης για την κατάργηση των stages στο δημόσιο, τα τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να επισκέπτονται διάφορες υπηρεσίες για να δουν σε τι θέσεις είναι οι μαθητευόμενοι. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός υποκαταστήματος του ΟΑΕΔ στο οποίο όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι είχαν δηλώσει ασθένεια και τις θέσεις τους κάλυπταν τα παιδιά από τα stages! Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε ο διοικητής του ΟΑΕΔ να είχε την δυνατότητα να απομάκρυνε από την θέση τους, τους "μόνιμους" και να καλύψει τις θέσεις με αυτούς που έκαναν την δουλειά... Αλλά...
Είναι γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά δεν ήταν προνομιούχοι. Όμως πρέπει να πούμε ένα μικρό μυστικό: Ο λόγος που δεν έψαχναν για άλλη δουλειά ήταν επειδή ήταν σίγουροι ότι θα μπουν στο δημόσιο! Το όνειρο των Ελλήνων του '50, συνεχίζει να ζει το 2010! Και δεν είναι καθόλου παράλογο!
Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη και οι ξένες επενδύσεις, μένουν πάντα στα λόγια. Δεν υπάρχει βιομηχανία, οπότε δεν υπάρχει μία σειρά άλλων επιχειρήσεων, που να δημιουργούν ένα επαγγελματικό περιβάλλον το οποίο να προσφέρει θέσεις για μία τόσο μορφωμένη (σχεδόν παραμορφωμένη) γενιά. Έτσι σήμερα κάποιος αναγκάζεται να δουλεύει σε άλλο τομέα από αυτόν που έχει σπουδάσει - εξειδικευθεί. Πολλές φορές αυτό σημαίνει χαμηλότερες αποδοχές, αβέβαιο μέλλον και σχετική αξιοκρατία.
Με τα παραπάνω δεδομένα, οι περισσότεροι στρέφονται προς τις θέσεις του δημοσίου. Δεν παρέχει κάτι περισσότερο από τον ιδιωτικό τομέα, όσον αφορά την αξιοκρατία και το μισθολογικό, αλλά προσφέρει την σιγουριά και την αναγνώριση των δικαιωμάτων του εργαζομένου.
Εκεί ακριβώς αρχίζει ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος. Μπορεί κάποιος που πραγματικά θέλει και μπορεί, να μπει στο δημόσιο, ωστόσο η κατάσταση που συναντάει του κόβει οποιαδήποτε όρεξη για δουλειά. "Να περάσει το 8άωρο για να γυρίσω σπίτι", είναι η σκέψη των περισσοτέρων... Με αυτό όμως, το δημόσιο ποτέ δεν θα είναι παραγωγικό, ποτέ δεν θα είναι στην υπηρεσία του πολίτη!
Ας σκεφτούμε όλοι μας. Τα "παιδιά" που ήταν στα προγράμματα stage και περίμεναν τον διορισμό τους, πως τα φανταζόμαστε μετά τον διορισμό και την μονιμοποίησή τους? Δεν θα είναι οι ίδιοι με τους ήδη αντιπαθητικούς, απότομους και ...απόντες, που υπάρχουν σήμερα? Και βέβαια δεν είναι όλοι έτσι! Και βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις! Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι τυχαίνει να "εξυπηρετούμαστε" από όσους δεν είναι εξαιρέσεις.
Διάφοροι βουλευτές, δεξιών και αριστερών κομμάτων, εμφανίζονται να υποστηρίζουν αυτό το θεσμό, για "το καλό των παιδιών". Μα το καλό των παιδιών δεν είναι να τα παρκάρεις σε μία κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη θέση. Αυτό είναι καλό για την δική σου, αγωνιώδη, προσπάθεια για να επανεκλεγείς, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις! Το καλό τους είναι, κ. Βουλευτή, να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις ώστε αυτό το παιδί να εργαστεί σε μία σωστή εργασία, να ζήσει σε μία σωστή και ασφαλή κοινωνία και να δημιουργήσει σε ένα περιβάλλον που τα "παιδιά" σου θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με εκείνον. Αυτή είναι η δουλειά σου!
Ας αντιληφθούμε όλοι μας ότι το θέμα του εργασιακού στο δημόσιο είχε ξεφύγει. Ας καταλάβουμε ότι το πληρώνουμε εμείς! Ας αποφασίσουμε αν τελικά θέλουμε να γίνει κάτι για να πάμε ένα βήμα μπροστά!
Tα STAGE ήταν πολύ χρήσιμα προγράμματα! Αυτό είναι αλήθεια. Στην Ελλάδα όμως χρησιμοποιήθηκαν ως "ευκαιρία για υποσχέσεις" αντί για "ευκαιρία στον υποσχόμενο (νέο)"!
Πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο, όπως πολύ σωστά έγινε, όμως πρέπει να λειτουργήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία ευκαιρία για κάποιον νέο, απόφοιτο να αποκτήσει την εμπειρία που ζητάνε όλοι (δείτε τις αγγελίες). Πρέπει να έχουν έναν αυστηρό ελεγκτικό μηχανισμό, για να μην μετατραπούν από υπόσχεση στο δημόσιο σε εκμετάλλευση από τον ιδιωτικό τομέα.
Πρέπει να γίνει Αναγέννηση του εργασιακού στην Ελλάδα. Και το κακό με την Αναγέννηση, είναι ότι βρίσκεται πάντα κοντά στον Μεσαίωνα...
Ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, κράτος και πολίτες ας αλλάξουμε συγχρόνως. Δεν είναι ανάγκη να μπαίνουμε πάντα σε ένα παιχνίδι "πρώτα εσύ", "όχι, πρώτα εσύ"! Δεν είμαστε αντίπαλοι, δεν ζούμε αλλού, ζούμε όλοι εδώ και βασανιζόμαστε όλοι μαζί καθημερινά!
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εκεί όπου οι υπάλληλοι που έρχονται αργοπορημένοι συναντούν στη σκάλα αυτούς που σχολάνε νωρίτερα.
George Courteline,1858-1929, Γάλλος συγγραφέας
Είναι τουλάχιστον αστείο και εξωφρενικό να ακούμε ότι στο Ελληνικό Δημόσιο, με την υπερπληθώρα των υπαλλήλων, οι εργαζόμενοι σε προγράμματα μαθητείας, καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες!!!
Από την επομένη της κυβερνητικής απόφασης για την κατάργηση των stages στο δημόσιο, τα τηλεοπτικά κανάλια άρχισαν να επισκέπτονται διάφορες υπηρεσίες για να δουν σε τι θέσεις είναι οι μαθητευόμενοι. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ενός υποκαταστήματος του ΟΑΕΔ στο οποίο όλοι οι μόνιμοι υπάλληλοι είχαν δηλώσει ασθένεια και τις θέσεις τους κάλυπταν τα παιδιά από τα stages! Σε αυτή την περίπτωση, θα έπρεπε ο διοικητής του ΟΑΕΔ να είχε την δυνατότητα να απομάκρυνε από την θέση τους, τους "μόνιμους" και να καλύψει τις θέσεις με αυτούς που έκαναν την δουλειά... Αλλά...
Είναι γεγονός ότι οι εργαζόμενοι στα προγράμματα αυτά δεν ήταν προνομιούχοι. Όμως πρέπει να πούμε ένα μικρό μυστικό: Ο λόγος που δεν έψαχναν για άλλη δουλειά ήταν επειδή ήταν σίγουροι ότι θα μπουν στο δημόσιο! Το όνειρο των Ελλήνων του '50, συνεχίζει να ζει το 2010! Και δεν είναι καθόλου παράλογο!
Στην Ελλάδα, η ανάπτυξη και οι ξένες επενδύσεις, μένουν πάντα στα λόγια. Δεν υπάρχει βιομηχανία, οπότε δεν υπάρχει μία σειρά άλλων επιχειρήσεων, που να δημιουργούν ένα επαγγελματικό περιβάλλον το οποίο να προσφέρει θέσεις για μία τόσο μορφωμένη (σχεδόν παραμορφωμένη) γενιά. Έτσι σήμερα κάποιος αναγκάζεται να δουλεύει σε άλλο τομέα από αυτόν που έχει σπουδάσει - εξειδικευθεί. Πολλές φορές αυτό σημαίνει χαμηλότερες αποδοχές, αβέβαιο μέλλον και σχετική αξιοκρατία.
Με τα παραπάνω δεδομένα, οι περισσότεροι στρέφονται προς τις θέσεις του δημοσίου. Δεν παρέχει κάτι περισσότερο από τον ιδιωτικό τομέα, όσον αφορά την αξιοκρατία και το μισθολογικό, αλλά προσφέρει την σιγουριά και την αναγνώριση των δικαιωμάτων του εργαζομένου.
Εκεί ακριβώς αρχίζει ένας επικίνδυνος φαύλος κύκλος. Μπορεί κάποιος που πραγματικά θέλει και μπορεί, να μπει στο δημόσιο, ωστόσο η κατάσταση που συναντάει του κόβει οποιαδήποτε όρεξη για δουλειά. "Να περάσει το 8άωρο για να γυρίσω σπίτι", είναι η σκέψη των περισσοτέρων... Με αυτό όμως, το δημόσιο ποτέ δεν θα είναι παραγωγικό, ποτέ δεν θα είναι στην υπηρεσία του πολίτη!
Ας σκεφτούμε όλοι μας. Τα "παιδιά" που ήταν στα προγράμματα stage και περίμεναν τον διορισμό τους, πως τα φανταζόμαστε μετά τον διορισμό και την μονιμοποίησή τους? Δεν θα είναι οι ίδιοι με τους ήδη αντιπαθητικούς, απότομους και ...απόντες, που υπάρχουν σήμερα? Και βέβαια δεν είναι όλοι έτσι! Και βέβαια υπάρχουν εξαιρέσεις! Δυστυχώς όμως οι περισσότεροι τυχαίνει να "εξυπηρετούμαστε" από όσους δεν είναι εξαιρέσεις.
Διάφοροι βουλευτές, δεξιών και αριστερών κομμάτων, εμφανίζονται να υποστηρίζουν αυτό το θεσμό, για "το καλό των παιδιών". Μα το καλό των παιδιών δεν είναι να τα παρκάρεις σε μία κακοπληρωμένη και ανασφάλιστη θέση. Αυτό είναι καλό για την δική σου, αγωνιώδη, προσπάθεια για να επανεκλεγείς, μοιράζοντας ψεύτικες υποσχέσεις! Το καλό τους είναι, κ. Βουλευτή, να δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις ώστε αυτό το παιδί να εργαστεί σε μία σωστή εργασία, να ζήσει σε μία σωστή και ασφαλή κοινωνία και να δημιουργήσει σε ένα περιβάλλον που τα "παιδιά" σου θα έχουν τα ίδια δικαιώματα με εκείνον. Αυτή είναι η δουλειά σου!
Ας αντιληφθούμε όλοι μας ότι το θέμα του εργασιακού στο δημόσιο είχε ξεφύγει. Ας καταλάβουμε ότι το πληρώνουμε εμείς! Ας αποφασίσουμε αν τελικά θέλουμε να γίνει κάτι για να πάμε ένα βήμα μπροστά!
Tα STAGE ήταν πολύ χρήσιμα προγράμματα! Αυτό είναι αλήθεια. Στην Ελλάδα όμως χρησιμοποιήθηκαν ως "ευκαιρία για υποσχέσεις" αντί για "ευκαιρία στον υποσχόμενο (νέο)"!
Πρέπει να καταργηθούν στο δημόσιο, όπως πολύ σωστά έγινε, όμως πρέπει να λειτουργήσουν στον ιδιωτικό τομέα. Είναι μία ευκαιρία για κάποιον νέο, απόφοιτο να αποκτήσει την εμπειρία που ζητάνε όλοι (δείτε τις αγγελίες). Πρέπει να έχουν έναν αυστηρό ελεγκτικό μηχανισμό, για να μην μετατραπούν από υπόσχεση στο δημόσιο σε εκμετάλλευση από τον ιδιωτικό τομέα.
Πρέπει να γίνει Αναγέννηση του εργασιακού στην Ελλάδα. Και το κακό με την Αναγέννηση, είναι ότι βρίσκεται πάντα κοντά στον Μεσαίωνα...
Ιδιωτικός και δημόσιος τομέας, κράτος και πολίτες ας αλλάξουμε συγχρόνως. Δεν είναι ανάγκη να μπαίνουμε πάντα σε ένα παιχνίδι "πρώτα εσύ", "όχι, πρώτα εσύ"! Δεν είμαστε αντίπαλοι, δεν ζούμε αλλού, ζούμε όλοι εδώ και βασανιζόμαστε όλοι μαζί καθημερινά!
Σας ευχαριστώ,
Γιώργος Φακίτσας
Οι δημόσιες υπηρεσίες είναι εκεί όπου οι υπάλληλοι που έρχονται αργοπορημένοι συναντούν στη σκάλα αυτούς που σχολάνε νωρίτερα.
George Courteline,1858-1929, Γάλλος συγγραφέας
ΚΥΡΙΕ ΦΑΚΙΤΣΑ, ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ Ο ΤΡΟΠΟΣ ΓΡΑΦΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ Η ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΜΙΑ ΨΥΧΡΑΙΜΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΡΟΠΟΝ ΤΙΝΑ,ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΜΑΤΙΑ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΛΟΙ ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΑ ΛΕΓΟΜΕΝΑ ΣΑΣ,ΩΣΤΟΣΟ Η ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΝΑΓΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΕΣ...ΟΙ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΟΡΑΜΑΤΙΣΜΟΙ ΔΕΝ ΣΥΜΒΑΔΙΖΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ ΑΝΑΓΚΗ ΑΝΕΥΡΕΥΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΔΥΣΚΟΛΟΙ ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ,ΤΟΣΟ ΚΑΤΑΚΡΕΟΥΡΓΗΜΕΝΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (STAGE,ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΟΥ)ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΟΙ ΑΝΕΡΓΟΙ,ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΠΟΛΛΟΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΟΝΤΑΙ ΝΑ ΜΠΟΥΝ ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΩΣΤΕ ΟΙ ΕΚ ΒΑΘΡΩΝ ΑΛΛΑΓΕΣ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΠΟΥ ΕΓΚΑΘΙΔΡΥΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙΣ, ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΚΑ ΝΕ ΝΑ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΤΟΥΝ ΤΗΝ ΣΗΜΕΡΟΝ ΕΠΟΧΗ!Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΘΕΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΝΟΜΟΥΣ ΕΙΣ ΒΑΡΟΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΑΝΑΛΟΓΙΣΤΕΙ ΤΙΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ..ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΑΒΕΙ ΜΕΤΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΑΠΟΡΡΟΦΗΣΟΥΝ ΤΟΥΣ ΚΡΑΔΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΝΑ ΟΔΗΓΗΣΟΥΝ ΣΕ ΟΜΑΛΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ.
Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΑΥΤΗ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΝΕΙ ΣΠΑΣΜΩΔΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΙΣ ΕΧΕΙ ΜΕΛΕΤΗΣΕΙ.ΚΙΝΟΥΜΑΣΤΕ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΗ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΣΤΙΣ ΑΡΧΕΣ ΤΟΥ 19ΟΥ ΑΙΩΝΑ,ΕΠΟΧΕΣ ΟΠΟΥ ΘΑ ΑΠΑΙΤΟΥΝ ΕΚ ΝΕΟΥ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΦΥΛΑΧΘΟΥΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
Αγαπητέ "ανώνυμε",
ΑπάντησηΔιαγραφήκατ'αρχήν σας ευχαριστώ πολύ για το σχόλιό σας. Συμφωνώ απόλυτα μαζί σας ότι το εργασιακό βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση.
Όμως νομίζω ότι για το θέμα αυτό δεν φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις. Για την κατάσταση του εργασιακού φταίνε όλοι!
Αρχικά, έχω βαρεθεί να ακούω για εργασιακά δικαιώματα. Όλοι αυτοί οι συνδικαλιστές ποτέ δεν έχουν λάβει μία απόφαση κατά συναδέλφου τους που δεν ασκεί τις εργασιακές του υποχρεώσεις! Στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, για να υπάρξουν θέσεις εργασίας, πρέπει να υπάρχει "δουλειά". Αν όλοι καθόμαστε, δεν αυξάνουμε τις θέσεις εργασίας, τις μειώνουμε.
Να σου δώσω ένα παράδειγμα? Θα γινόταν αποδεκτό στους δημόσιους υπαλλήλους να αυξηθεί ο μισθός, όμως να υπάρχει ένα σύστημα μέτρησης της αποτελεσματικότητας ή του έργου που παράγουν? (αν υποθέσουμε ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιο σύστημα και να είναι αποτελεσματικό)
Οι πολιτικοί δεν μπορούν να λάβουν αποτελεσματικά μέτρα μόνοι τους. Αν προσπαθήσουν να διαφυλλάξουν τα εργασιακά δικαιώματα, θα αντισταθούν οι επιχειρηματίες, αν προσπαθήσουν να υποστηρίξουν τους δεύτερους, θα αντιδράσουν οι πρώτοι.
Δεν είναι ούτε θεωρία, ούτε οραματισμός, ότι πρέπει να αναλάβουμε όλοι τις ευθύνες μας. Αν στην δουλειά μας το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι η λούφα και τα δικαιώματά μας, τότε σίγουρα ο εργοδότης ή θα κλείσει την εταιρεία ή θα κάνει απολύσεις. Μόνο εκείνος θα φταίει?
Ας βάλουμε λοιπόν λίγο νερό στο κρασί μας. Όχι μόνο οι εργαζόμενοι, αλλά ΟΛΟΙ!
Τέλος, σχετικά με τα stage, δεν πιστεύω ότι προσέφεραν τίποτα παραπάνω από την υπόσχεση για πρόσληψη στο δημόσιο. Δεν ήταν τα λεφτά, δεν ήταν η εμπειρία, ήταν ΜΟΝΟ η ιδέα της πρόσληψης σε ένα τομέα που το μόνο που κάνει είναι να αναγνωρίζει τα εργασιακά δικαιώματα. Τίποτα άλλο. Δεν παράγει έργο, δεν λειτουργεί και πάνω από όλα, δεν εξυπηρετεί τον μέσο πολίτη...
Να είστε καλά,
Γιώργος Φακίτσας