Δευτέρα, Σεπτεμβρίου 21, 2009

2004 - 2009: Μία χαμένη περίοδος


Γεια σας,
το 2000 υποδεχθήκαμε την νέα χιλιετία με πολλά όνειρα και πολλές υποσχέσεις για ένα καλύτερο μέλλον. Η αισιοδοξία ενισχύθηκε από την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004, την τεχνολογική πρόοδο, την υψηλή ανάπτυξη και βέβαια την συμμετοχή της Ελλάδας σε Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς οργανισμούς, με ιδιαίτερα ισχυρό λόγο.

Είναι αλήθεια ότι οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ από το 1993 έως το 2004, έκαναν λάθη. Λάθη, που μπορεί να επιβράδυναν, αλλά δεν εμπόδισαν την χώρα μας να ενισχύσει την θέση της σε διεθνές επίπεδο και να βελτιωθεί η καθημερινότητα αλλά και η ποιότητα ζωής μας.

Κανένας πολιτικός δεν έχει το μαγικό κουμπί που θα λύσει αμέσως και ανέξοδα όλα τα προβλήματα. Ελπίζω ότι και κανένας πολίτης δεν πιστεύει ότι μπορεί να υπάρξει κάποιος πολιτικός με τέτοιες δυνατότητες.

Ο κ. Καραμανλής βρέθηκε να ζητά την εμπιστοσύνη των πολιτών σε μία περίοδο που οι πολίτες ήθελαν την αλλαγή. Όχι ιδιαίτερα την αλλαγή στην πολιτική, αλλά περισσότερο στην αλλαγή των προσώπων. Πολλοί πίστεψαν ότι ως νεότερος, θα είχε την όρεξη, το σθένος και την δύναμη να προχωρήσει ένα βήμα παραπέρα.

Μπορεί το ΠΑΣΟΚ να είχε καταφέρει την οικονομική και αναπτυξιακή βελτίωση, όμως σε ένα αναπτυσσόμενο περιβάλλον είναι αδύνατο να ελεγχθούν όλες οι παράμετροι. Έτσι, ενώ η χώρα έτρεχε για την ανάπτυξη αλλά και την προετοιμασία των Ολυμπιακών Αγώνων, εμφανίστηκαν τα "αρπαχτικά". Μία προσπάθεια ισχυρού ελέγχου εκείνη την στιγμή θα λειτουργούσε επιβραδυντικά. Δεν είναι αποδεκτό, όμως είναι η πραγματικότητα.

Η κυβέρνηση της ΝΔ είχε μία πολύ μεγάλη ευκαιρία μπροστά της! Ενώ η αγορά είχε βρει τον ρυθμό της και ήταν η ώρα να εισπράξουμε την κληρονομιά των Ολυμπιακών Αγώνων, η κυβέρνηση επέλεξε να δείξει έργο ανατρέποντας τους μηχανισμούς που λειτουργούσαν, παρά να βελτιώσει τους όρους λειτουργίας τους.

Στα έτη διακυβέρνησης της ΝΔ είναι ελάχιστο το έργο που μπορεί να υποδειχθεί. Εν μέσω αυτής της κυβερνητικής σιέστας, η διεθνής οικονομική ύφεση εμφανίστηκε για να μας ανησυχήσει όλους. Η κυβέρνηση, γνωρίζοντας ότι η κρίση δεν θα είναι έντονη στην Ελλάδα, έτρεξε να παρουσιάσει ως τομές, αδιάφορα και ανούσια μέτρα.

Με ελάχιστη βιομηχανική παραγωγή και πολύ μικρές ξένες επενδύσεις, η χώρα δεν μπορούσε να χτυπηθεί σε αυτούς τους τομείς από την κρίση. Μία οικονομία με πολύ χαμηλό επίπεδο εξαγωγών, σε σχέση με τις εισαγωγές, δεν μπορούσε να φοβηθεί έντονα από την κρίση. Ωστόσο, το πρόβλημα παραμόνευε στην γωνία. Η ισχυρή βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, ήταν αναπόφευκτο να μην χτυπηθεί από την κρίση.

Σε αυτόν τον ουσιαστικό τομέα, τον τουρισμό, η κυβέρνηση προσπάθησε να ακολουθήσει ακόμα μία φορά την λανθασμένη επιλογή του αυτόματου πιλότου. Με ευχολόγια και αισιόδοξες προβλέψεις, άφησαν τον τουρισμό αθωράκιστο να χτυπηθεί από την κρίση. Η μηδενική πολιτική για την ενίσχυση του τουρισμού, αλλά και η ανύπαρκτη προσπάθεια να μετατραπεί η κρίση σε ευκαιρία, είναι αυτό που πληρώνουμε σήμερα.

Η οικονομική κρίση στην χώρα μας μπήκε με τον ίδιο ύπουλο τρόπο, με τον οποίο λειτουργεί η παραοικονομία. Τι έπρεπε να γίνει?

Η κυβέρνηση μπορούσε να ενισχύσει την ανάπτυξη της χώρας προσελκύοντας τις ξένες επενδύσεις, με ανταγωνιστικά "πακέτα" για έναρξη βιομηχανικών δραστηριοτήτων στην χώρα. Επίσης, μπορούσε να ενισχύσει την εγχώρια αγορά, προσφέροντας ευέλικτο και δίκαιο φορολογικό σύστημα. Σε μία οικονομική κρίση που χτυπούσε τις ισχυρές οικονομικά χώρες, η χώρα μας μπορούσε να εμφανιστεί ως η εναλλακτική - ελκυστική πρόταση.

Στο δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση είχε την σχετικά εύκολη δουλειά να συρρικνώσει την γραφειοκρατία και να μειώσει τα λειτουργικά έξοδα του κράτους. Λέω ότι η δουλειά είναι σχετικά εύκολη, επειδή οι σύγχρονες τεχνολογίες και το διαδίκτυο δίνουν την δυνατότητα στο κράτος να ελέγξει προμήθειες, παραγωγικότητα και προβλήματα. Επίσης, η κοινωνία απαιτούσε την αλλαγή και την ανατροπή στον βραδυκίνητο και μη παραγωγικό δημόσιο τομέα. Οπότε, οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής, θα έφερνε την κοινωνία στο πλευρό της κυβέρνησης και θα λάμβανε θετική κριτική και υποστήριξη.

Έτσι, ενώ οι κυβερνήσεις στο εξωτερικό έτρεχαν να σώσουν τις μεγάλες τράπεζες και βιομηχανίες από την χρεωκοπία, η δική μας κυβέρνηση έπρεπε να κινηθεί έξυπνα και να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Όχι αυξάνοντας την φορολογία αλλά μειώνοντάς την!!!

Η μείωση της φορολογίας αλλά και παροχές για βιομηχανική ανάπτυξη και ξένες επενδύσεις, θα αύξαναν τα έσοδα του κράτους, θα μείωναν την ανεργία, θα ενίσχυαν την οικονομία της χώρας και θα μας έδινε την δυνατότητα να ανατρέψουμε την οικονομική κατάσταση της χώρας... Επίσης, το ευέλικτο και δίκαιο φορολογικό σύστημα δεν θα οδηγούσε τις εγχώριες επιχειρήσεις στο λουκέτο ή την χρεοκοπία, αλλά θα τους έδινε την δυνατότητα να προσπαθήσουν για την ανάκαμψη.

Στο εσωτερικό, μπορούμε να θυμηθούμε πολλές καταστροφικές πολιτικές και ελάχιστες θετικές. Η Αθήνα καταστράφηκε μερικούς μήνες πριν ενώ η αστυνομία ήταν απλός θεατής και ηθικός αυτουργός, οι πυρκαγιές κάθε έτος ήταν κύριο θέμα όχι μόνο στα εσωτερικά αλλά και στα διεθνή ΜΜΕ, με ιδιαίτερα επικριτικά σχόλια για την πυροσβεστική αλλά και την προετοιμασία της πολιτικής ηγεσίας. Επίσης, τα σκάνδαλα με συμμετοχή κυβερνητικών στελεχών, ήταν πολλαπλά και συνεχή. Τέλος, στον τομέα του Περιβάλλοντος, η χώρα μας ήταν ουραγός στις διεθνείς προσπάθειες όχι παραμένοντας στάσιμη, αλλά κάνοντας πολλά βήματα πίσω.

Βλέπουμε ότι τα 10 πρώτα χρόνια της πολλά υποσχόμενης χιλιετίας, χάθηκαν... Την τελευταία πενταετία, η κυβέρνηση της ΝΔ κατάφερε να ανατρέψει κάθε θετική πρόβλεψη. Δεν κατάφεραν να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία, δεν κατάφεραν να κερδίσουν τίποτα από την θέση που είχε η Ελλάδα το 2004, αλλά χειρότερα από όλα, δεν κατάφεραν να μάθουν κάτι ούτε από την κρίση αλλά ούτε και από τα λάθη τους.

Κανένας δεν πρέπει να είναι χαρούμενος για αυτή την κατάσταση. Είτε υποστηρίξαμε την κυβέρνηση, είτε οποιοδήποτε άλλο κόμμα, κύριο μέλημά μας πρέπει να είναι πάντα η ενίσχυση της χώρας μας, η βελτίωση των οικονομικών και κοινωνικών δεικτών αλλά και η καλύτερη καθημερινότητα, οι καλύτερες υποδομές, η ουσιαστική εκπαίδευση και οι σωστές παροχές υγείας. Άλλωστε, θεωρητικά τουλάχιστον, οι εκλογές γίνονται για να αποφασίσει ο λαός ποιο πολιτικό κόμμα θα προσφέρει τα περισσότερα και θα κάνει τα καλύτερα για την χώρα μας.

Δυστυχώς, η ΝΔ κατάφερε να εξοργίσει ακόμα και πολλούς από τους δικούς τους υποστηρικτές. Η οργή δεν έρχεται μόνο για τις συνεχείς λανθασμένες ή ανύπαρκτες πολιτικές, αλλά πολύ περισσότερο έρχεται από την αλαζονική και υπεροπτική συμπεριφορά των στελεχών της κυβέρνησης και του κόμματος...

Ας ελπίσουμε ότι ο νικητής των εκλογών της 4ης Οκτωβρίου, δεν θα δει τον εαυτό του ως νικητή αλλά ως αθλητή... Γιατί πρέπει να αντιληφθούμε ότι η νίκη στο τέλος της θητείας είναι πολύ πιο σημαντική από την νίκη στην έναρξή της...

Πρέπει να θεωρείται νικητής αυτός που κερδίζει από το έργο του και όχι αυτός που παρουσιάζει σε θεωρητικό επίπεδο τις θέσεις του!

Σας ευχαριστώ,

Γιώργος Φακίτσας

Στην πολιτική, όπως και στον πόλεμο, η χαμένη στιγμή δεν ξανάρχεται πλέον. Ναπολέων Βοναπάρτης, 1769-1821, Γάλλος στρατηλάτης & αυτοκράτορας

1 σχόλιο:

  1. δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισότερο.
    πρέπει να γίνουν ριζικές αλλάγες για να
    βελτιωθεί η κατάσταση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή