παρακολουθώντας τις τελευταίες συνεδριάσεις του κοινοβουλίου, σχετικά με τα σκάνδαλα, όλοι αισθανόμαστε μία απογοήτευση για την πολιτική και τον πολιτικό λόγο στην χώρα μας.
Η πολιτική έπαψε να ασκείται από τα κοινοβουλευτικά έδρανα και έχει μεταφερθεί στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Οι πολιτικοί έπαψαν να παράγουν έργο με όραμα και ιδέες. Μετρούν τις δημοσκοπήσεις και παράγουν σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.
Η πολιτική οντότητα των περισσοτέρων κατευθύνεται από την προσωπική τους βουλιμία για θέσεις, τίτλους, χρήμα και άλλες έννοιες που κατά τον Σωκράτη είναι πρόσκαιρες και περιττές για την αξία του ανθρώπου.
Είναι κρίμα στην Ελλάδα που γέννησε σπουδαίους ρήτορες, φιλοσόφους, πολιτικούς αλλά και την δημοκρατία, να έχουμε πέσει τόσο χαμηλά. Οι αρχαίοι άφησαν μία κληρονομιά στους σημερινούς πολιτικούς, την οποία θα έπρεπε να είχαν αναπτύξει και να είμαστε υποδειγματική χώρα για τους υπόλοιπους λαούς. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Οι ξένοι διδάσκονται τις απόψεις των αρχαίων Ελλήνων και οι Έλληνες τις αγνοούμε.
Έννοιες όπως η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σκέψη, η άποψη, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη αλλά πάνω από όλα το φιλότιμο και η ευθύνη, πρέπει να ξαναβρούν την σωστή τους θέση μέσα μας. Αξία δεν έχει τι λέμε αλλά τι πράττουμε. Αξία έχει πρώτα η ψυχή μας και μετά η τσέπη μας. Αξία δεν έχει η θέση μας αλλά η σκέψη μας.
Θέλω να ρωτήσω τους πολιτικούς: Ασκείτε την πολιτική για να αφήσετε σημαντική περιουσία στα παιδιά σας ή για να τους αφήσετε ένα όνομα και μία ιστορία που θα είναι περήφανα?
Τολμήστε να μετρήσετε τις πραγματικές απόψεις του κόσμου περπατώντας στους δρόμους. Ένας άνθρωπος που είναι ειλικρινής και δεν φοβάται, δεν έχει λόγο να κυκλοφορεί με αστυνομική συνοδεία. Οι ίδιοι οι πολίτες θα τον προστατεύσουν. Αλλά ακόμα και αν βρεθεί κάποιος που θα πληγώσει τον εγωισμό σας πετώντας μία τούρτα, σίγουρα θα υπάρξει ένα χέρι που θα σας προσφέρει ένα χαρτομάντηλο... Και αυτό θα επουλώσει αμέσως την πληγή...
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος έπαψε να είναι φανατισμένος με τα κόμματα και τα πρόσωπα. Όσο οι γενιές αλλάζουν, τόσο θα μειώνεται ο φανατισμός. Έτσι θα πρέπει συνεχώς να αποδυκνείτε ότι δουλεύετε για το καλό του τόπου και το μέλλον των παιδιών μας. Όταν παψετε να το κάνετε αυτό, τότε όλοι θα σας ξεχάσουν.
Δείτε πόσα γνωστά ονόματα και πρώην υπουργοί δεν εκλέχθηκαν ως βουλευτές. Γιατί? Μήπως επειδή δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν την εποχή τους? Μήπως επειδή η ανανέωση είναι απαραίτητη?
Μην σας χαροποιούν τα χειροκροτήματα στις κομματικές εκδηλώσεις. Αυτοί που τα παράγουν, συνήθως δεν σας ακούν... Να σας χαροποιεί η αμφισβήτηση γιατί σας διδάσκει και σας βελτιώνει. Πάντα ένα σκεπτόμενο κοινό είναι καλύτερο από ένα φανατισμένο, αυτό το κοινό πρέπει να ψάξετε.
Ας σκεφτούμε όλοι... Αλλά πάνω από όλα ας σκεφτούν οι πολιτικοί μας!
Ευχαριστώ για την ανάγνωση...
Γιώργος Φακίτσας
Η πολιτική έπαψε να ασκείται από τα κοινοβουλευτικά έδρανα και έχει μεταφερθεί στα τηλεοπτικά παράθυρα.
Οι πολιτικοί έπαψαν να παράγουν έργο με όραμα και ιδέες. Μετρούν τις δημοσκοπήσεις και παράγουν σύμφωνα με τις υποδείξεις τους.
Η πολιτική οντότητα των περισσοτέρων κατευθύνεται από την προσωπική τους βουλιμία για θέσεις, τίτλους, χρήμα και άλλες έννοιες που κατά τον Σωκράτη είναι πρόσκαιρες και περιττές για την αξία του ανθρώπου.
Είναι κρίμα στην Ελλάδα που γέννησε σπουδαίους ρήτορες, φιλοσόφους, πολιτικούς αλλά και την δημοκρατία, να έχουμε πέσει τόσο χαμηλά. Οι αρχαίοι άφησαν μία κληρονομιά στους σημερινούς πολιτικούς, την οποία θα έπρεπε να είχαν αναπτύξει και να είμαστε υποδειγματική χώρα για τους υπόλοιπους λαούς. Συμβαίνει όμως το αντίθετο. Οι ξένοι διδάσκονται τις απόψεις των αρχαίων Ελλήνων και οι Έλληνες τις αγνοούμε.
Έννοιες όπως η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σκέψη, η άποψη, η τιμιότητα, η δικαιοσύνη αλλά πάνω από όλα το φιλότιμο και η ευθύνη, πρέπει να ξαναβρούν την σωστή τους θέση μέσα μας. Αξία δεν έχει τι λέμε αλλά τι πράττουμε. Αξία έχει πρώτα η ψυχή μας και μετά η τσέπη μας. Αξία δεν έχει η θέση μας αλλά η σκέψη μας.
Θέλω να ρωτήσω τους πολιτικούς: Ασκείτε την πολιτική για να αφήσετε σημαντική περιουσία στα παιδιά σας ή για να τους αφήσετε ένα όνομα και μία ιστορία που θα είναι περήφανα?
Τολμήστε να μετρήσετε τις πραγματικές απόψεις του κόσμου περπατώντας στους δρόμους. Ένας άνθρωπος που είναι ειλικρινής και δεν φοβάται, δεν έχει λόγο να κυκλοφορεί με αστυνομική συνοδεία. Οι ίδιοι οι πολίτες θα τον προστατεύσουν. Αλλά ακόμα και αν βρεθεί κάποιος που θα πληγώσει τον εγωισμό σας πετώντας μία τούρτα, σίγουρα θα υπάρξει ένα χέρι που θα σας προσφέρει ένα χαρτομάντηλο... Και αυτό θα επουλώσει αμέσως την πληγή...
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ο κόσμος έπαψε να είναι φανατισμένος με τα κόμματα και τα πρόσωπα. Όσο οι γενιές αλλάζουν, τόσο θα μειώνεται ο φανατισμός. Έτσι θα πρέπει συνεχώς να αποδυκνείτε ότι δουλεύετε για το καλό του τόπου και το μέλλον των παιδιών μας. Όταν παψετε να το κάνετε αυτό, τότε όλοι θα σας ξεχάσουν.
Δείτε πόσα γνωστά ονόματα και πρώην υπουργοί δεν εκλέχθηκαν ως βουλευτές. Γιατί? Μήπως επειδή δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν την εποχή τους? Μήπως επειδή η ανανέωση είναι απαραίτητη?
Μην σας χαροποιούν τα χειροκροτήματα στις κομματικές εκδηλώσεις. Αυτοί που τα παράγουν, συνήθως δεν σας ακούν... Να σας χαροποιεί η αμφισβήτηση γιατί σας διδάσκει και σας βελτιώνει. Πάντα ένα σκεπτόμενο κοινό είναι καλύτερο από ένα φανατισμένο, αυτό το κοινό πρέπει να ψάξετε.
Ας σκεφτούμε όλοι... Αλλά πάνω από όλα ας σκεφτούν οι πολιτικοί μας!
Ευχαριστώ για την ανάγνωση...
Γιώργος Φακίτσας
Φίλε Γιώργο, το όλο πρόβλημα ξεκινά από τον τρόπο εκλογής.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την στιγμή που κρατάνε το μαχαίρι και το πεπόνι τρώνε άνετα.
Αν υπήρχε τρόπος να επιβληθεί αλλαγή κατά το Αγγλικό πρότυπο, τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά.
Ο βουλευτής θα ήταν πραγματικός αντιπρόσωπος των ψηφοφόρων στην Βουλή, και όχι ο αντιπρόσωπος του κόμματος στην περιοχή.
Και φυσικά θα μπορούσες να κατέβεις στις εκλογές για βουλευτής και να εκλεγείς. Ούτε μαθηματικές αλχημίες, ούτε τίποτα.
Και αν δεν δουλέψεις για τον τόπο, στις επόμενες εκλογές μαύρο.
Και φυσικά κυβέρνηση κάνει αυτός που μπορεί να συγκεντρώσει τις περισσότερες ψήφους εμπιστοσύνης και όχι το 28% των ψηφων!!!!!
Διαφορετικά, τα ίδια που γίνονταν, γίνονται και θα γίνονται στο μέλλον.